Türkiye’de bugün her haneyi yakından ilgilendiren konuların başında eğitim meselesi gelmektedir. Dolayısıyla toplumun eğitime bakışını ve beklentilerini inceleyen bu gibi araştırmalar büyük önem taşımaktadır. Bu rapor, öncelikle Türkiye’deki zorunlu eğitim sistemini ve bu sistemle ilgili toplumsal algıyı analiz etmektedir. Türkiye’de ilk olarak 1869’da yürürlüğe giren zorunlu eğitim, 1997’de 28 Şubat kararları ile kesintisiz 8 yıla çıkarılmış, 2012’de ise 4+4+4 sistemiyle 12 yıla uzatılmıştır. Sistem, öğrencilerin ilgi ve yeteneklerine göre yönlendirilmesini sağlamayı amaçlamaktadır. Ancak kamuoyunda zorunlu eğitimin süresi ve etkinliği konusunda farklı görüşler bulunmaktadır.
Araştırmamızdan çıkan verilere göre katılımcıların %49’u 12 yıllık zorunlu eğitimin çok uzun olduğunu düşünürken %44’ü bu görüşe katılmamaktadır. Özellikle gençler arasında eğitim süresinin esnetilmesine yönelik bir talep bulunmaktadır. Bunun temel nedenleri arasında lise eğitiminin öğrencilerin sosyal ve akademik gelişimlerini destekleme konusunda sınırlı kalması ve alternatif öğrenme yollarına yeterince alan tanımaması yer almaktadır.
Öte yandan toplumun büyük bir kısmı, zorunlu eğitimin tamamen kaldırılmasına karşıdır. Bu, eğitimin toplumsal bir mutabakat alanı olduğunu göstermektedir. Özel okullara yönelik tercihler ise eğitim kalitesi, sınıf mevcudu ve sosyal çevre faktörlerine bağlı olarak değişmektedir. Ancak özel okullara bakışta toplumda ortak bir yaklaşımın henüz olgunlaşmış olduğu söylenemez.
Meslekî ve teknik eğitime olan ilginin giderek arttığı, fakat mevcut sistemin iş dünyasının ihtiyaçlarını tam olarak karşılamadığı belirtilmektedir. Yapay zekâ ve otomasyon teknolojileri ile kendini güncelleyen istihdam taleplerini karşılamak için meslekî ve teknik eğitimin köklü bir değişime ihtiyacı olduğu açıktır. Kamuoyu, meslek liselerinin kalitesinin artırılması ve iş dünyasıyla entegrasyonunun güçlendirilmesi yönünde reform beklentisi içerisindedir.
Bu araştırma ilgililer için Türkiye’de insan ve toplum yararına sürekliliğe sahip eğitim politikaları tasarlamak için kıymetli bir kaynaktır.