Terör, Türkiye kamuoyunun zihnini bir şekilde sürekli meşgul eden bir konudur. Geçtiğimiz elli sene Türkiye’nin terörü çeşitli suretlerde tecrübe ettiği ve teröre karşı mücadele ettiği bir dönemdir. Buna karşın terörün ne olduğuna ve terör denince asıl muhatabın kimler olduğuna yönelik kamuoyunda bir fikir birliği olmadığı görülmektedir. Hâkim kanaat, terörün özellikle Batılı devletlerin ve emperyal güçlerin aparatı olduğu, Türkiye’ye ve bölgedeki hedeflerine ulaşmak için kullanılan kişi ve örgütler olduğu şeklindedir. Bu algı sebebiyle terör, geçtiğimiz yıllarda artan bir ivmeyle her geçen gün daha teorik ve soyut bir kavram olarak tartışılır hale gelmiştir.
Her üç vatandaştan ikisinin terörü Türkiye’nin temel sorunu olarak gördüğü bir ortamda, soyut olarak tartışılan terör, karşımıza ilginç bir fenomen olarak çıkmaktadır: Müphem bir terör tehdidi algısı, meçhul bir terörist…
İnsanların zihninde terörist kimdir diye sorgulamaya niyetlenen herkesin karşılaşması muhtemel netice, Türkiye kamuoyunun terörü ve teröristi alışageldiği kalıpların dışında tanımlamaya yönelik çabalara iltifat etmediğidir.
70’lerde şehirlerde, 80’ler ve 90’larda dağda gerilla tipi terör olarak toplumun karşısına çıkan terör, kolektif hafızada belli bir tanıma sahiptir. Bu tanımın haricindeki yaklaşımlar Türkiye kamuoyunun terörist tanımına tam olarak uymamaktadır. Bu sebeple, çeşitli örgütlerle iltisaklı siyasal hareketlerin, sivil toplum kuruluşu olduğunu iddia eden yapıların ve partilerin terörün bir parçası olduğuna yönelik toplumda geniş bir mutabakat yoktur. Terörün muhatabı ve sorumlusunun ancak teröristin olabileceğine yönelik yaygın bir algı olduğu görülmektedir. Dolayısıyla genel terör kabullerinin haricindeki potansiyel tehditlerin açıkça tehdit olarak tanımlanmadığı bir ortamda terör tehdidi müphem, terörist ise meçhul hale gelmektedir. Devlet Bahçeli’nin Abdullah Öcalan’a umut hakkı çıkışı, terörden yana kimin muhatap olunacağını tartışmaya açmıştır. Kendi seçmeni de dâhil olmak üzere kamuoyunda DEM Parti’nin terörün çözümünde kilit rol oynayamayacağına yönelik yaygın bir algı olduğu görülmektedir. Toplumun önemli kesimi, asıl muhatabın DEM Parti’den ziyade Kandil’de ve İmralı’da görme eğilimindedir.